உற்சாகம் மெதுவாக உற்றெடுக்க

மனதிலே சொல்லொண்ணா  அயர்வு
 ஏன் எதற்கு என்று  தெரியவில்லை
உடலில் விவரிக்க முடியாத ஒரு தளர்வு
 ஏன் எதற்கு என்று அறியமுடியவில்லை
வெறித்துப் பார்க்கிறேன் வானத்தை
 அகன்ற வானமும் நீலம் பரிந்த தோற்றமும்
 எட்டிப் பார்க்கும் கதிரவனும் மனத்தை நிலைபடுத்த
 நெகிழ்ந்து கண்களில் நீர் தளும்ப  திரும்பினேன்
 கண்டேன்  பூக்கள்   மலர்ந்து  குலுங்கும்  அழகை
 உற்சாகம் மெதுவாக  உற்றெடுக்க  அமைதியானேன் 

தெய்வக் குற்றமோ

பருவமும் காலமும் மாற 

மழையும் வெயிலும்  மாற 

நீரும் நெருப்பும் கூடக் குறைய 

காற்றும் வெள்ளமும் பெருக்கோட 

வந்தது சுனாமி என்ற பேரலை 

அடித்துச் சென்றது  வீ டும் வாசலும் 

தொலைந்தது நிலமும் புலமும்

மடிந்தனர் மனிதர்களும் விலங்குகளும்  

 தி ரும்பியது அமைதி  இரண்டொரு  நாளில் 

 அழுகுரல்களும்   மருட்சியும்  விரிந்தன

சோர்வும் துக்கமும் மிகுந்தன

 இயல்பு நிலை வர வெகு நாட்களாகியது 

இது தெய்வக்  குற்றமோ என்று எண்ணு ங் கால் 

 இது மனிதனின் மடமையே என்று கொண்டேன்  

எது நடக்குமோ

இலை யுதிர் காலம்  என்றும்
வேனிற் காலம் என்றும்
 பனிக் காலம் என்றும்
வசந்த காலம் என்றும்
 பிரித்து வகுத்து
வாழ்ந்த காலம் போய்
 இன்று வெயில்  தொடர்ச்சியாக
மழையே  இல்லாமல்  நீடித்து
காலங்கள் மாறி
 நிகழ்வுகள்  மாறி
மனிதர்களும் மாறி
உரு  மாறி   இடம்மாறி
எல்லாமே மாறி
திரியும் கால்
 எது நடக்குமோ
எது நடக்காதோ
என்று உருகி
உணரும் போது
யாவும் முடித்தே போய் விடும்.

இரண்டும் ஒன்றே

இறையன்புடன் வாழ்ந்தால்
 நெருக்கடி இருப்பின்
நெகிழ்ந்து விடும்
 பனி போல்
 என்று சிலாகிக்றார்கள்
 இறையன்பர்கள்.

நெறி வழியில்   வாழ்ந்தால்
 இடுக்கண் ஏற்படின்
சடுதியில்  நக ண்டு விடும்
 காற்றைப் போல்
 என்று வியக்கிறார்கள்
 சிந்தனையாளர்கள்.

இரண்டும் ஒன்றே
 இறையன்பு ஒரு பற்று
நெறிமுறை  ஒரு வழி
 பற்றும் வழியும்  வெவேறு அன்று
 ஒருங்கே  நோக்கிச்   செல்லும்
 ஒரே கோட்பாடு. 

கண் மூடினாள்

பாட்டிலே கீதம்
அன்பிலே  பாசம்
 அழகிலே அமைதி
வேலையிலே  சுறுசுறுப்பு
கண்ணிலே கனிவு
நடையிலே  மிடுக்கு
 என்ற வாழ்ந்த  பின்
 கண் மூடினாள்
 அதே பொறுப்புடன் 

சுணக்கம் வரும்

தம்பியை ஏமாற்றி
வாழு ம்  அண்ணன்
 வீடு முழு வதும்
தனக்கு வேண்டும்
 சொத்து எல்லாம்
தனக்கு வேண்டும்
தன்   பிள்ளைகள்
வாழ்ந்தால் போதும்
 தனக்கு தனக்கு
என்று வாழ்கிறான்
 நன்றாக இருப்பானா
இருப்பதை  பார்த்துக் கொண்டே
 இருப்போம்.
 சுணக்கம் வரும்
 பார்க்காமாலா   போகப்
போகிறோம்?
 

புண் படுத் துவதிலும்

அரசை ஆள்வான்
 பட்டுக் கிடப்பான்
என்று என் பாட்டி
கோபமாக  சீறும்  போது
தெரிந்து கொண்டேன்
ஆத்திரத்திலும்   நல்ல
வார்த்தைகள்
 மே ன்மையான் சொற்கள்
 சொல்ல வேண்டும்
 புண் படுத் துவதிலும்
 ஒரு நயம் வேண்டும்  என்று   

சீரும் சிறப்போடும்!

கூட்டினான்  கூட்டத்தை
அண்ணன் தம்பி என்று
பாராது பேசினான்
 வாய்க்கு வந்ததை
கையெழுத்து   போட்டான்
 அவனுக்கு அதிகாரம்
இல்லாத போது
நியாயப்   படுத்துகிறான்
ஆணவத்தோடு
 அவனும் வாழ்கிறான்
 இவ்வையகத்தில்
 சீரும் சிறப்போடும்!  

பச்சிள ங் குழந்தைகள் முகங்களும்

பால் நினைந்து ஊட்டும்
 லிங்கத்திற்கு  பாலால்
 நன்னீராட்டு
தயிரால் ஆராட்டு
 தேனால் பாராட்டு
 இளநீரால் குளிர்விப்பு
 சந்தனத்தால்  வசமாக்கி
 மஞ்சளால் குளியாட்டி
அரிசி மாவால் துடைத்து
 நன்னீரால் மீண்டும்  கழுவி
வண்ண மலர்களால்
 அலங்கரித்து
 ஆராதித்து
 தீபம் காட்டி
 பரவசத்துடன்   திரும்பிய
 பக்த கோ டிகளை   கண்ட போது
மனம் கனியவில்லை வெதும்பியது
ஆதரவற்ற சீறார்கள்   உண் ண
 ஒன்றுமில்லாமல்  வாடி மடியும்
துயரைப்  போக்க  பசியைக்  குறைக்க
 பாலும், தயிரும், தேனும், மாவும்
 அளிக்கலாமே.
 லிங்கோத்பவர்    மனமும் குளிரும்
 பச்சிள ங் குழந்தைகள்  முகங்களும்
மகிழ்ந்து வாழ்வு பெருகும் .

பொருள் தெரியவில்லை

நமக்கு மேலே  ஒருவன்  '
 அவன் இறைவன்  எனலாம்
இறைவன் என் கிறது  ஆன்மிகம்.

நமக்கு மேலே ஒருவன்
அவனோ அதுவோ இயற்கை
என்பது யதார்த்தம் .

நமக்கு மேலே யாரும் இல்லை
நாமே அதயும் அந்தமும்
என்கிறது நாத்திகம்.

எது சரி, எ து தவறு
 என்று ஆராயலாம்
 தெரிய வருவது யாதொன்று மில்லை.

காற்று சீறு ம் போது
 கடல் கொந்தளிக்கும்  போது
 வெயில் காயும் போது
இறைவனைக் காணவில்லை
இயற்கை கட்டுப்பாட்டில் இல்லை
 மனி தன  தத்தளிக்கிறான்.

ஆன்மிகம் போன இடம்  எங்கே?
யதார்த்தம்  சென்ற திசை   எது?
நாத்திகம் கண்டது தான் என்ன ?

பொருள் தெரியவில்லை

புல்லுக்கும் சிறிது பாயும்.

வாயில் வந்ததைப் பேசி  

தனக்குத்  தான் எல்லாமே தெரியும் 

மற்றவர்கள் ஒன்றுமே அறியாதவர்கள்

 \என்று திரிகிறான் ஒரு வன் 

 படிப்பே இல்லாதவன் 

 வளர்ச்சி அறிவிலும்  இல்லை 

 உடலிலும் இல்லை 

 அவனுக்கு சாலரா க்கள் 

அவனுக்கு சலாம்  செய்பவர்கள் 

என்று ஒரு பட்டாளம் .

 வாழ்கிறான் அவனும்

  பயிருக்கு  பாய்ச்சிய 

 நீர் புல்லுக்கும் 

 சிறிது பாயும்.