என் வழியில் அமைதியாக

பாடம் படித்தேன் வரி பிறழாமல்
 மனனம் செய்தேன் வரி பிசகாமல்
நெஞ்சில் இருத்தினேன் பண்   மாறாமல்
 நிறைத்தேன் மனதை இடம் விடாமல்
இவ்வாறாகப் படித்தேன் என் இளமையில்
 யாவற்றையும்  முழவதுமாக   வல்லமையோடு
 இன்று படிப்புக் கை கொடுக்க  சிறப்போடு
 வாழ்கிறேன் என் வழியில் அமைதியாக. 

கண்டு களித்தேன்.

பால் போன்ற உள்ளம்
 பனி போல் மிருது
 சலனமே இல்லாத மனம்
 சட்டென்று  மலரும்  அழகு
தெளிந்த நீரோடை  போல் எண்ணம்
தெளிவாக  விரியும்  விவரம்
கும்பிடத் தோன்றும் விதரணை
 குறையாமல் அள்ளி கொடுக்கும் பக்குவம்
 கண்டேன் இவை யாவற்றையும் மிகவாகவே
 அவளிடம் வெளிப் படையாக அல்லவே
 காணின்  அவளிடம் மிக நளினமாகவே
 கண் விரிய கண்டு களித்தேன் மகிழ்வாகவே.

மதி மயங்கி

ஆடி களைத்தப் பின் தூங்கினான்
ஆடை கலையாமல்

 பாடி முடித்தப் பின்  அயர்ந்தான்
படு வேகமாக

தூண்டி விட்ட பின் அமைதியானான் 
துடிக்க வைத்தப் பிறகு.

காட்டிக் கொடுத்தப் பிறகு   மறைந்தான்
கடித்துக் குதறிய போதாது

வாழ மறுக்கிறான் வாழ்வை  தொலைத்தவுடன்
 வடிந்து வழிந்து அடங்கியது  போதாமல்

மனிதனை  ஆட்டி படைக்கும் விதி  திரள
 மலைத்து நிற்கிறான்  மதி மயங்கி 

ஒட்டு மொத்தமாக

காலாற நடக்கிறேன்  கால் வலிக்காக
 கை ஓடிய எழுதுகிறேன்  கை செலவுக்காக
 கண் துஞ்சாமல் படிக்கிறேன்  அறிவுக்காக
 மனம்  போன படி போகா மல் வாழ்கிறேன்
 வெற்றி காண வேண்டும் என்பதற்க்காக
 காலும் கையும்  கண்ணும் மனமும்
 என்னுடன் ஒத்துழைக்க மறுத்தால்
 தொலைந்தேன்  ஒட்டு மொத்தமாக

  

இலக் கை நோக்கி

என்னே என்று நினைக்கும் போது
எது என்று ஆராயும் போது
 எவ்வாறு என்று கேள்வி கேட்கும் போது 
 தோன்றும்  எண்ணங்கள்  ஒன்றல்ல இரண்டல்ல
தேடித் தேடித் துருவிக்  கண்டறியும் போது
 கிடைத்தது பலவாக பல விதமாக
 இருந்தும்  நாம் யாவரும் கண்டு தெளிய வில்லை
 என்ற பொழுது  மனம் துவண்டு ஒடுங்கி  விட
 செல்கிறோம் ஒரு வழியாக இலக் கை நோக்கி

நடக்கிறேன் அழகாக

பாட்டி சொன்ன கதை
 மனதிலே நிற்க
 தாய் சொன்ன வார்த்தை
 மனதிலே பதிய
 படித்த கருத்துக்கள்
 மனதை மேம்படுத்த
 வாழ்விலே பல விவகாரங்கள் 
 தோன்றி    மறைய 
 எதற்கும் எதிலும்
படித்ததும் கேட்டதும்
 வழியில் நின்று அறிவுறுத்த
செம்மையாகச்  செல்லும்   வழி
 மனதில் இன்பம் துய் க்க
 செல்லுகிறேன் என் பாதையில்
 சற்றும் விலகாமல்.
 பலருக்கு கண்ணில் எச்சம்
 வாயில் மீதியும் சொச்சமும்
   கவலயில்லை எனக்கு
 நடக்கிறேன் அழகாக
 என் சிந்தனை யோடு

மகிழ்வது நீயே.

மனிதனாக  வாழப் பழகு
மிருகமாக வாழ நினையாதே

ஆசையும்  மீ சையும்  ஓரளவே
நித்தியம் வேண்டுதல்  அதுவல்லவே

செய் நேர்த்தி  செய்வது  தேவையே
 அதை பாதியிலே விடுவது அழகல்லவே


செய்வதும் செய்யாததும் உன் முடிவே 

செய்த பின் மகிழ்வது நீயே.

தூக்கி எறிகிறாள்.

தூக்கி எறிகிறாள் எல்லாவற்றையும்
 சிறியது பெரியது என்று பாராமல்
மலிவு விலையுயர்ந்தது என்று தெரியாமல்
தூக்கி எறிவாள் யாவற்றையும் .


தூக்கி எறிகிறாள் எல்லாவற்றையும்
மிருதுவானது  கடினமானது என்று எண்ணாமல்
உயர்தரமானது   சாதாரணம் என்று அறியாமல்
தூக்கி எறிவாள் யாவற்றையும்.


தூக்கி எறிகிறாள் எல்லாவற்றையும்
அழகு அழகற்றது   என்று கருதாமல்
மதிப்புக் கூடியது மதிப்பு இல்லாதது என்று நினையாமல்
தூக்கி எறிவாள் யாவற்றையும்

தூக்கி எறிவாள் எல்லாவறையும்
முகத்திலும் நெஞ்சிலும்  புரியாமல்
வேண்டுமின்றில்லாமல் விளையாட்டாக
 தூக்கி எறிவாள் யாவற்றையும்


தூக்கி எறிவாள் எல்லாவற்றையும்
 சிறிது வலியை உண்டாக்கும்
 அவள் ஒரு  வயது குழந்தை
 தூக்கி எறிகிறாள் குழந்தைத் தனமாக.

நிற்கிறேன் பாவமாக

நான்  பெரிய காரியக்காரி அல்லவா
எதையும்  நன்றாகச் செய்வேன் அல்லவா
எதிலும் முதல் என்ற பெருமை  எனக்கு அல்லவா

இன்று அதற்கு  ஒரு திகட்டல்  ஏனோ
 பால் பையை எடுக்க மறந்தேன்  ஏனோ
என்றும் மறக்காதவள் இன்று மறந்தேன் ஏனோ .

அசந்தேன் சற்று நேரம் என்னுடைய உஞ்சலில்
வானரங் களுக்கோ ஏகக் கொண்டாட்டம்  மரங்களில்
பூ னகளுக்கோ அடை விடக் கும்மாளம். மதிலில்


குரங்குகள் பாலை பியித்து உற்ற
 பூனைகள் சப்பி நக்கி உறிஞ்ச
 ஒரே ஆர்பாட்டம் வாசலிலே

எழுந்து ஓடினேன் வாசலை  நோக்கி வேகமாக
ஐயோ என்று கத்தினேன் அழாத  குறையாக
இன்று பாலும் இல்லை மோரும் இல்லை ஒரேயடியாக
 நிற்கிறேன் பாவமாக

இங்கும் அங்குமாக

வாழ்கிறேன் நான்
 இங்கும் அங்குமாக

என்னைச் சுற்றி
 பூனைகளும் வானரங்களும்
மதிலயும் மரங்களிலும்
ஒடி விளையாடி  என்னைப்
பார்த்து  கெக்கிலிக்க

சிட்டுக் குருவிகள்
காலையில்  புல் தரையில்
கும்மாளமிட்டு  ஆடிப் பாடி
கூவி கூவி என்னைப்
பார்த்து நகைக்க

நாய்கள் பல கூடி
 இரவில் குரைத்து
கூக்குரலிட்டு அமைதியை
தூக்கத்தையும் கெடுத்து
என்னைப் பார்த்து கொக்கரிக்க


என் இரு பக்கத்திலும்
 சீனக் குடும்பம்
 அழகாக என்னைப் ப
பார்த்து விமர்சிக்க


என் எதிரில் ஒரு தமிழன்
 மோட்டார் பழுது பார்க்கும்
 வேலை செய்து கொண்டு  என்னைப்
பார்த்து சிரிக்க .

சற்றுத் தள்ளி  ஒரு மலேய்
 குடும்பம் நாசிக் கந்தர்
 உணவகம் நடத்தி என்னைப்
 பார்த்து  பரிகசிக்க


உறைவிடமாகக் கொண்டு
வாழ்கிறேன் மொழி
முற்றும் தெரியாமல்
அரைகுறையாக அறிந்து
கேலிக்கு இடமாக

என்னுடைய ஆங்கில அறிவு
 எனக்கு இங்கு  சிறதளவு
மதிப்பு தற்போது வழங்கி
என்னை உயர்த்திக் காட்ட
 நடக்கிறேன் சற்று ஆறுதலுடன்

அண்ணன் தம்பி

தம்பி என்று எண்ணாமல்
பொருமிகிறான்  வேலன்

தம்பி தன்னுடன் சிறப்பு
 பெற்றால் புழுங்குகிறான்
வேலன்.

தம்பியின் முன்னேற்றத்தை
எண்ணி குமுற கிறான்
வேலன்.


தம்பியோ அண்ணன் என்று
 பாசத்தைப்  பொழிந்தான்
 கொஞ்ச நாள் வரை.

 தம்பி புரிந்து கொண்டான்
அண்ணனின்   மனத்தை
 வெகு நாள் கழித்து.


இன்றல்ல நேற் றல்ல
 அண்ணனின் மனம் வெம்பி
 வெதும்பி  துடிக்கிறது
 ஏனோ தெரியவில்லை,.