தலை மகன்

தலை மகன் அவன்

தலைமை தாங்க வேண்டியவன் அவன் 

தலையான மகன்  அவன.

தலையில்  சுமத்திய  பாரத்தை
சுமந்து கொண்டேயிருக்கிறான்
இருபது  ஆண்டுகளாக.

 இறக்கி வைக்கத் தெரியவில்லை
தடுமாறுகிறான் நிலமை  புரியாமல்.

இருந்தும் அவன் தலை மகன்  

இத்  தலையைப் பற்றி .என்ன சொல்வது. .

வாழ்வே அது தான்.

கண் விழித்தேன்
விடிவைக்  கண்டேன்
 கண் துஞ்சினேன்
முடிவைக் கண்டேன்
வாழ்வே அது தான்
 தொடக்கமும்
தொடர்ச்சியும்
 முடிவும்
முடிவுரை யும் 

பிரிவினை

கணக்கில்லாமல்  பாகப் பிரிவினை
 கணக்குப் பண்ணாமல் சொத்துப் பிரி வினை
கணக்கு கொடுக்காமல் ஒரு பிரிவினை
எங்கு கண்டோம் இம்மாதிரி பிரிவினை
காண ஆவல் இருந்தால் வரவேற்கிறோம்
எங்கள்  குடுமபப் பிரிவினைக்  காண 

யசோதையின் கண்ணன்

கண்ணனின் கையில் குழல் 

கண்ணிலே குறும்புத  துளி   

உதட்டிலே  முறுவல் 

 எதற்கோ  தெரியவில்லை 

முட்டை முழி முழிக்கிறான் 

 யசோதையின் கண்ணன் 

உண்மை

உண்மை கசக்கும்
கசப்பது உண்மை
உண்மை கசக்கும்
கசக்குவது உண்மை
உண்மை கசக்கும்
கசம் தருவது  உண்மை
கச ப்பது உண்மை
கசங்குவது உண்மை
கசங்கப்படுவது  உண்மை
உண்மை செத்து மடிந்தாலும்
இறுதி  வரை நிற்கும். 

மனிதன் தூங்குகிறான்

பூ பூக்குது
காகம்  கரைகிறது
குதிரை கனைக்கிறது
நரி உளையிடுகிறது
யாவும்  விழிதது  எழ
கதிரவன் தோன்றுகிறான்
நிலவு மறைகிறது
மனிதன் தூங்குகிறான்
 காலை விடியலைக்  காணாமல்  

வாழ் மகனே

கண்ணிலே கனிவு
மனதிலே தெளிவு
அறிவிலே செறிவு
பேச்சிலே அன்பு
செயலிலே  பண்பு
நடையிலே  நிமிர்வு
என்று வாழ் மகனே