செல்வந்த்ரைக் காணின்

தன்னை இழந்தாள்
 தன்னோட பிறப்பை
மறந்தாள்
பிறன் மனை நாடாத
 தாயுக்கும்  பிறன் வழியில்
ஆதாயம்    காணும்
 தந்தைக்கும்   பிறந்த மகள்.
தன நிலை தாழ்ந்து
 செல்வந்த்ரைக் காணின்
 மண்ணில் விழுந்து
 வணங்கினாள்
 அவளைக் கண்டு
 மனம் புழுங்குகிறது
 எண்ணம் துடிக்கிறது
   
 

வீடு தேடி வந்தாள்

பிறந்தாள்  மாதேவி
மகத்தினிலே
 குலவிளக்காய்
 வெள்ளி மாலையிலே
 விளக்கு வைக்கும்
 மாலைப் பொழுதிலே
 வந்தாள்  மகராசி
 திருமகளாக
செல்வம் பொங்க
வளம் கொழிக்க
வீடு தேடி வந்தாள்
 அழகுப்  பெண்ணாய்
மழலைக்  குழந்தையாக!
  

அரை தூ க்கத்திலே

துயில்  எழுந்தாள் 

 காலைப் பொழுதிலே

 கண்ணை மூடி மூடி 

 திறந்தாள் வைகறைப்  பொழுதிலே 

 சாள ரம் வழியே வந்த காற்று  

 உடலை வருட 

 சுகமாக நெட்டி  முறித்தாள்

 மங்கை சோம்பலோடு  

 மனம் பறந்து சென்றது 

 முடிந்ததை  நோக்கி 

 கவனம் ஆட்கொண்டது 

 நடப்பதை நினைத்து 

பார்வை பறிபோனது 

 எதிர்காலத்தை எண்ணி 

 சிக்கி தவிக்கிறாள் 

 மங்கை  அரை தூ க்கத்திலே 

  

 

ஒரு நெருடல்

கிட்டே வந்தால் 

 நூறு அடி ஓடுகிறான்.

தள்ளிபோனால் 

 வாலைப்  பிடிக்கிறான்.

அவனைத்  தாக்குவது 

 எளிது!

 புறந்த்தள்ளுவது 

 சுலபம்!

 அவன் என்றுமே

 ஒரு நெருடல்  

அறிவில்லை!

திசை தெரியாமல்
 திரிகிறான்
 கண்ணிருந்தும்!

பேசத தெரியாமல்
 பேசுகிறான்
வாயிருந்தும்!

பொருள் புரியாமல்
நடக்கிறான்
 காதிருந்தும்.

 ஏன்  தெரியுமா?
 அவனுக்கு
 அறிவில்லை!

தன் னை விட

தன் னை விட சிறந்தவன் இல்லை
 தன்னை மிஞ்ச ஆள் இல்லை
 தான்  சொல்வது சரி
 என்று வாதாடுவான்
 விவாதம் செய்து
 விவே கம் மறந்து
 காயப்படுத்தி
இரறு மாப்புக்கொள் வான்

  

கருணைத் தலைவன்

கலைஞன் அவன்
 கட்சியில்  அவன்
தலைவன்
 குடும்பத்தில்  அவன்
 தவறு
 குடும்பங் களில்  அவன்
 ( அவனுக்குப் பல)
 தலைவன்.

நின் றான் பெருமிதமோடு
 அன்று
 செல்வம் பெருகியது
 ஏன்  வழிந்தது
பொற்குவியலாக
குடும்பங்கள்  
மகிழ்ந்தன.

நிற்கிறான்   பெருங்கவலை யோடு
 இன்று
பதவிக்குச் சண்டை
 தாரங்களின்  ஆக்கிரிமிப்பு
 செல்வங்களின்   கொந்தளி ப்பு
  திக்கு முக்காடிகிறான்
கருணைத் தலைவன்