கண்ணில் நிற்கும் அழகு

 கண் கவர் அழகு
 கண்ணில் நிற்கும் அழகு
 மதிக்கும் விதம் அலாதி
 தன்னம்பிக்கை  மிகை
உயர்வான சிந்தனை
 உன்னதம்மன் நினைப்பு
 அளந்து பேசும் ஆற்றல்
 அதிர்ந்து பேசாத  அடக்கம்
 தனது வேலை தான் உண்டு
 சிறப்பான் ஈகை
 இர க்கம்  கனிவு
 என்று வாழும் பெண்ணை
 நிந்திக்கிறான்  ஒரு பாமரன்
 பட்ட மரம் துளிர்  விடுமா
 அறியாதவன் தெரிந்து கொள்ள
 முற்படுவானா ?


 

கலகி வருவான்

கலியுகத்தில் கல்கி வருவான்
 அவதாரத்தின் கடைசி
 வருவான் என்ற போது
 வர வேண்டும் இப்போது
 கலி முற்றி  அநியாயம்  பெருக
அரசியலில் பல  பழி ப்புக்கள்
 ஆன்மிகத்தில் பல களிப்புக்கள்
தொழிலில்  பல விதர்ப்புக்கள்
குடும்பகளில்   பல் அக்கி ரமங்கள்
 ஊழல்கள்  ஊதாசினங்கல் மல்க
 கலகி வருவான் எ ன்ற எதிர்பார்ப்பு
 ஓங்கி  நிற்க காத்து காத்து
 பூத்துப் போகின்றன கணகள்

நினைந்து உருகி

நினைந்து உருகி
கசிந்து கண்ணீர்  மல்கி
 கை தொழுது நின்றாள்
 இறைவன் முன்னே

அவன் எப்போதும் போல்
சிலையாக  நின்றான்
 கையில் அபய  முத்திரையுடன்
 அவள் முன்னே

விசும்பினாள் விம்ம்னா
 கதறினாள்  மனச்  சோர்வோடு
அசைந்தான் முழு முதற் கடவுள்
 அருள் பாலித்தான்.

கண் துடைத்தாள்  புறங்கையால்
முடியை அள்ளி முடித்தாள்
 ஒரு வினாடி  நோக்கினாள்
 இறை வன் வழி  விட்டான்.
   

வெட்க்மேயி ல் லாமல்

வாழ்ந்தான் இராமன்
எவ்வாறு
 ஈ சனின் அருளால்
 என்றால்
 எவ்வாறு
 சேவை என்பான் இராமன்
சேவை என்றால்
 ஒரு கழகப் பணியில்
 என்பான்
எவ்வாறு
அதில் ஒரு பொறுப்பில்
 என்பான்
 எவ்வாறு
செயலர்  பொருளாளர் என்று
எவ்வாறு
 பணி செய்வது என்பான்
 பணி  என்றால்
 பங்கு வைப்பதில்
 உண்டியலில், கட்டட செலவில்
போக்குவரத்தில்
 ஆண்டு தோறும்  சில பல
 லட்சங்கள்
 சுருட்டி  வட்டிக்கு விட்டு
வாழ்கிறான் இராமன்
அமோகமாக.
தொண் டன்  என்று
வெட்க்மேயி  ல் லாமல்

பேதை

கை கொடுப்பார் யாரும் இல்லை

 சமை கொடுப்பவர் பலர் இருக்க 

 பேந்த பேந்த முழிக்கிறாள் 

 பேதை 

கையில் குழந்தையுடன் 

 வயிற்றில  சுமையுடன்.

மயங்கவும்

பாட்டிலே  ஒரு இனிமை
 அதில் ஒரு தனிமை
 அதில் ஒரு வலிமை
 ஒரு தனித்துவம்
 ஓர் இன்பம்
 கேட்பதில் ஒரு  தித்திப்பு
 மனதில் ஓர் ஈர்ப்பு
கிறங்க வைத்தப் பாட்டு
 மயங்கவும் வைத்தது.

கலந்தது சோகம் .

சோகம் கண்டேன்  முகத்திலே
கண்ணிலே துளிர்த்த  கண்ணி ரிலே
 துடிக்கும் உதடுகளிலே
நடுங்கும் விரல்களிலே
 வாடிய  வதனம்
 வதங்கிய தோற்றம்
 மிறிய சிரிப்பிலே
 கலந்தது  சோகம் .

சிறு சிறு தொந்தரவுகள்

சிறு சிறு தொந்தரவுகள்
கட்டுக்கடங்காமல்
 தொல்லைப் படுத்த
 மனம் வெதும்பினாள்
 பெரிய இடிகளைத்
 தாங்கிக் கொண்டவள்
 நிலை குலைந்து நிற்கிறாள்
 சிறிது என்று நினத்தது
 பெரிய முள்ளாக
 தைக்கும் பொது
 வேதனை மிகவாகிறது.
 

சாலச் சிறந்ததது

போனவன் திரும்பினான்
 பூ மண த்தோடு
 எதற்குப் போனான்?
 ஏன் திருபினான்?
அவனுக்கே தெரியாது
 பிறகு அல்ல
 மற்றவர்களுக்கு
 அன் அப்படித் தான்
என்று முடிவெடுக்க
 அவன் வேண்டுமென்றே
 என்று புரியம்  போது
 அவனை விட்டு
 விலகி நிற்பதே
 சாலச் சிறந்ததது

வந்த படி

வாய் வந்த படி பேசும்
 பேசினால் விபரிதம்
 கண் விரும்பியபடி பார்க்கும்
 பார்த்தால்   அநாகரிகம்
கால் தோன்றியபடி நடக்கும்
 நடந்தால்  துன்பம்
 கை நினைத்தபடி  எழுதும்
எழுதினால்   துயரம்
 யாவற்றையும் அவை
 நினைத்த படி விட்டால்
 கலக்கம் விஞ்சும்
கலகம் மி ஞ்சும்

   

காதோடு ஒரு செய்தி

காதோடு ஒரு செய்தி 

 காற்றோடு வந்தது 

 காதிலே விழுந்தது 

 காற் றோடு  கலந்தது  

காதோடு நில்லாமல் 

 காற்றோடு போனது 

 காதுகள் பல கேட்டன 

 காற்று ஊ தியது 

காதுகள் புடைத்தன

காற்று பற்றிக் கொண்டது 

காதோடு  வந்து 

 காற்றோடு பரவி 

 கொழுந்து விட்டு எரிகின்றது.

வலியோடு வலி

 காலிலே  வலி
வி ண் வவி ண் என்று
 எழுந்தால் வலி
 உட்கார்ந்தால்  வலி
நடந்தால் வலி
படுத்தால் வலி
 எந்நேரமும் வலி
 தாங்க வில்லை  வலி
 வலியோடு வலி  

பல முறை

படித்தான் பல முறை
மனதில் ஏறவில்லை
படித்தான்  பல முறை
 புரியவில்லை
படித்தான் பல முறை
 என்ன  என்று தெரியாமல்
 படித் தான் பல முறை
புரியாமல்
தெரியாமல்
பல முறை
 பல முறை

  

தொடருகிறது பயணம்

    கையிலே   ஒரு விளக்கு
 மனதிலே மிக  இருட்டு
 வெளியிலே  பளபளப்பு 
உள்ளே ஒரே அழுக்கு
முகத்திலே ஒரு மினுமினுப்பு
மனதிலே துரு  வும்  களும்பும்
 பேச்சிலே ஒரு  நடிப்பு 
எண்ணமெல்லாம்   பிசகு
 இவ்வோரும் வாழ்கிறார்கள்
 எல்லாவிடத்திலும்  பெருமையாக
 எதிலும் எப்போதும்
 நிரவலாக
 எங்கும் பங்கிலும்
 நெருடலாக
 நி னைத்த லும் நினைப்பிலும்
 முள்ளாக
தொடருகிறது பயணம்
ஏற்றத்துடன்
 

கபட நாடகத்தை

நேர் முகம் நிறைந்த முகம்
 புற முகம்  வெந்த முகம்
 நேரிலே  நியாயமானவன்
 புறத்திலே  அநி யாயமானவன்
கண்களிலே ஒரு பாவம்
 மனதிலே ஒரு வெறுப்பு
போக்கிலே  ஒரு நடிப்பு
 காட்டும் துடிப்பு
 வாழ்கிறான் அவனும்
 இரட்டை வாழ்க்கை
 உலகுமும் நம்புகிறது
 அவனின் வேடத்தை
கபட நாடகத்தை 

ஒரு தேவன்

தன்  தேவை முதல்  

தானே முதல் 

 தான் செய்வது சரி 

 தான் இடறினால்

 அது விபத்து 

 தான் கோ பப் பட்டால் 

 அது  நியாயம் 

 தான் ஒரு  நீதிமான் 

 தனக்கு  வலி வந்தால் 

 அது ஒரு பெரிய வலி 

 மொத்தத்தில் தான்  

ஒரு தேவன் என்ற நினைப்பு.

 

 

தா யும் மகனும்

நினைந்து உருகும் தாயைக்  கண்டேன்
 வெறுத்து ஒதுக்கும் மகனையும் கண்டேன்
தாயின் கண்ணில் பாசம் ஒளி யூட்ட
 தனயனின் கண்ணிலோ கோபம் உமிழ
 இரு துருவங்களாக இருவரும் நிற்க
 குழம்பி னேன் அவர்களை நோக்குங் கால்
 எங்கோ ஒரு தவறு நிகழ்ந்துள்ளது
 தா யும் மகனும் மறை க்கிறார்கள்
 காலம் தான் பதில் சொல்ல வேண்டும்
 காலம் கனியும் மாற்றம் உண்டாகும் .

சொக்கேசன்

காலனை எட்டி எட்டி உதைத்தான்
 ஆடல் வல்லான்
 காலன் திமிறி திமிறி முண்டினான்
 விடவில்லை அவனை
 தள்ளினான் புரட்டினான் விரட்டினான்
  ஞா ன்க்கூத்தன்
 இருந்தும் துள்ளிப் பார்த்தான் காலன்
சொக்கேசன் விட்ட பாடில்லை
 ஒரே மிதி மிதித்தான்
 காணாமல் போனான் காலன்.
  

கனவுகள் நனவாகுமா

கனவுகள் நனவாகுமா
 என் விருப்பாம் அதுவல்லவே
நினைவுகள்  பல
விருப்பங்கள்  நிறைய
எல்லாம்  நடந்தால்
 பூவுலகம் தா ங்காது
மனிதனின் கால் பாவாது
 பற ப்பான்   ஆகாயம்   வழியாக
 பரவுவான் விண்ணிலே
தாய் மண்ணை மறந்து விடுவான்
 வெகு வேகமாக.

தன கையே தனக்கு உதவி

கதவு திறந்து இருக்க
 உள்ளே ஒரு நிசப்தம்
 யாரும் கண்ணில் படவில்லை
 எங்கும் ஒரு அமைதி
 நிதானித்து  நோக்கில்
ஓசை என்பதை வெறுக்கும்
 ஒரு குடு ம்பம் போல்
 தன வேலை தா ன உண்டு
 தன்னால் முடியும் என்ற
 ஒரு விழிப்பு
 தன கையே தனக்கு உதவி
 என்ற சிந்தனை
 போற்றுவதற்குரிய
 பெருமைக்குரிய  நினைப்பு.